KLASİK METİNLERDE ÖVGÜNÜN KARAKTERİSTİĞİ: MÜELLİF KENDİNİ NASIL YÜCELTİR?
Klasik dönem metinleri, taşıdıkları bilgiyi muhataplarına aktarmada bir araç olmalarının yanı sıra, satır aralarında müelliflerine dair bazı özellikleri de barındırmaktadır. Bunlardan biri kaleme aldıkları eserlerde müelliflerin, açıktan ya da ima yoluyla, kabiliyetlerini vurgulayarak kendilerini yüceltmeleridir. Her ne kadar müellifler metinlerinde fakîr, hakîr, zaʻîf, abd-ı fakîr gibi ibarelerle kendilerinden tevazu ile bahsetmiş olsalar da metin içindeki bazı ifadeler dolaylı bir şekilde kendilerini övdüklerini/yücelttiklerini ortaya koymaktadır. Bu çalışma, müellif için yüceltme imgesi denebilecek bazı ifadeleri klasik metinlerdeki örnekler üzerinden tespit etmeyi hedeflemektedir. Çalışma kapsamında metinlerin bu karakteristik yapısı, bazı müstakil örneklerle yazmaların, ferâğ kaydı ve sebeb-i telif bölümleri üzerinden tartışılmaktadır.
Oğuzhan Şahin
