Modern Bilimde Pratiğin Kurucu Etkisi: Homo Faber-Homo Economicus Dayanışması
Modern bilimin bir devrim olarak düşünce tarihinde belirmesine ilişkin kabuller, onun epistemolojik yapısının biricik bir unsur olarak Batıya has geliştiğini, bu yapının da zorunlu olarak Sanayi Devrimi ve sonrası modern toplumun pratik taleplerini düzenleyecek yetkinliğe ulaştığını öne sürmektedir. Bu çalışmamızda yeni bir yöntem üzerinden 16. yüzyıl boyunca Avrupada doğa felsefesi alanında ortaya çıkan gelişmelerin arka planına ilişkin olarak, değişimlerin, ontolojik güven inşasında birinci derece rol oynayan günlük pratik deneyimlerin ve mekanik sanatların, toplumsal sınıf rekabetinde temel unsur olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Dış dünyaya ilişkin simgesel algı problemi, vakıaya uygun bilgi üretiminde deneysel bilim ve mekanik sanatların tek kanal üzerinden ortaya çıkmasını sağlamıştır. Bu kanalın sürekliliği, yeni düzende etkin rol alan burjuva ve sanatkârların var olma mücadelesindeki dayanışmalarına bağlı olarak kalıcı hâle gelmiştir. Bu sürecin bir sonucu olarak ortak akıl ile denetlenebilir ve doğrulanabilir bilgi düzeni, zihniyet dönüşümüne sebep olmuş ve çağdaş tekhne ortaya çıkmıştır.
Selami ÇALIŞKAN
Yorum yazın
Yorum yapmak için giriş yapın.
